ΤΟ «ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟ» ΚΥΚΛΩΜΑ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ!

Πρωτοφανής Προκλητική Ἀντιμετώπιση τῆς Ἔρευνας γιά τό Πολυτονικό σέ Ἐπιστημονικό Συνέδριο

Τήν Παρασκευή 17 Μαΐου στή συνεδρία «Γλωσσική-Γνωστική Ἀνάπτυξη καί Ἐπικοινωνία», στό 14ο Πανελλήνιο Συνέδριο τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχολογικῆς Ἐταιρείας στήν ʼλεξανδρούπολη, παρουσιάστηκε σέ poster ἡ ἔρευνα “Τονικά Συστήματα καί Γνωστική Ἀνάπτυξη”. Στήν ἀνακοίνωση παρουσιάζονταν τά ἀποτελέσματα, μετά ἀπό νέα στατιστική ἐπεξεργασία τῶν δεδομένων μέ ἐφαρμογή τοῦ μεικτοῦ γραμμικοῦ μοντέλου, τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν καί ἀναδεικνύουν ἔτι περαιτέρω τή θετική ἐπίδραση, στό γνωστικό ἐπίπεδο, τῆς ἐκμάθησης ἀρχαίων ἑλληνικῶν-πολυτονικοῦ, κατά τή διάρκεια τῆς πρώτης σχολικῆς περιόδου (Δημοτικό).

Μετά τήν παρουσίαση τοῦ poster ἀπό τή συν-συγγραφέα Σχολική Ψυχολόγο κ. Δήμητρα Βεκιάρη ἕνας κάποιος κ. Ἀθ. Πρωτόπαπας, ὁ ὁποῖος προσῆλθε ἐπί τούτου προφανῶς,ἀντί παρατηρήσεων ἤ διαφωνιῶν, τῆς ἐπετέθη σκαιότατα, ἐκσφεδονίζοντας ἀφορισμούς ἀφʼ ὑψηλοῦ, πατροναριστικούς καὶ μᾶλλον ἀπειλητικούς ὅπως:

• «ἀφοῦ σᾶς τά ἔχουμε πεῖ, γιατί ἐπιμένετε νά τήν παρουσιάζετε;»,
• «ἡ στατιστική ἀνάλυση εἶναι λάθος», 
• «τά εὑρήματα εἶναι τυχαῖα», κ.ἄ.

Πρός τί ὁ ἀπαξιωτικός καί ἀπειλητικός τόνος τοῦ κ. Πρωτόπαπα «σᾶς τά ἔχουμε πεῖ»; Ποιοί εἶναι αὐτοί πού μᾶς «τά ἔχουν πεῖ»; Ποιούς ἐκπροσωπεῖ ὁ κ. Πρωτόπαπας; Ἐν ὀνόματι ποίων μιλάει; Ἐξ ὅσων γνωρίζουμε ὁ ἴδιος δέν ἔχει γράψει οὔτε μία ἀράδα γιά τό συγκεκριμένο θέμα.

Ὁ διάλογος ἐπί τοῦ περιεχομένου τῶν ἀνακοινώσεων στά Ἐπιστημονικά Συνέδρια γίνεται ἐντός τοῦ χώρου τῶν Συνεδρίων καί φυσικά ἐντός τοῦ πλαισίου τοῦ περιεχομένου ἑκάστης ἀνακοινώσεως. Ἐπειδή ἡ ἐν λόγῳ συμπεριφορά εἶναι πρωτοφανής γιά τήν κουλτούρα τῶν ἐπιστημονικῶν συνεδρίων γιʼ αὐτό τήν δημοσιοποιοῦμε μέσῳ τοῦ διαδικτύου ὥστε νά τά πληροφορηθεῖ καί τό εὐρύτερο ἑλληνικό κοινό, τό ὁποῖο μέ τούς φόρους του συντηρεῖ πανεπιστημιακούς τοῦ ἤθους τοῦ ἐν λόγῳ κυρίου:

1. Ποιούς ἐκπροσωπεῖ καί ἐν ὀνόματι ποίων ὁμιλεῖ ὁ κ. Πρωτόπαπας, ὥστε νά χρησιμοποιεῖ πληθυντικό τοῦ εἴδους «Σᾶς τά ἔχουμε πεῖ...».

2. Ἐξ ὅσων γνωρίζουμε ὁ κ. Πρωτόπαπας στεγάζεται στήν ἰδιοσύστατη «Σχολή» Μ.Ι.Θ.Ε. (Τμῆμα Μεθοδολογίας, Ἱστορίας καί Θεωρίας τῆς Ἐπιστήμης), ἡ ὁποία μᾶλλον χαίρει καί διεθνοῦς... μοναδικότητας.

3. Πρίν μερικά χρόνια ἀπαντήσαμε σέ ἀναλόγου ὕφους κριτική τοῦ κ. Θανάση Τζαβάρα, ἐκ τῶν Καθηγητῶν τοῦ Μ.Ι.Θ.Ε., στήν ἐφημερίδα «Καθημερινή», ἐμπεριέχεται καί ἡ ἀλληλογραφία στό βιβλίο «Κατά Μονοτόνων καί Πνευματοκτόνων» (Ἰ.Κ. Τσέγκος, 2008, Ἐκδόσεις τῶν Φίλων). Παρʼ ὅτι αὐτά συνέβησαν πρός ἑξαετίας καί πλέον ἐν τούτοις δέν ὑπῆρξε οὐδεμία ἐπιστημονική ἀπάντηση τόσον ἀπό τήν πλευρά τῆς Μ.Ι.Θ.Ε. ὅσο καί ἄλλων ἀναλόγως ἀντιδρώντων Πανεπιστημιακῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης περιορίζονται στήν «ἐπιστημονικότητα» τῶν ψιθύρων καί ὄχι στήν ἀνάληψη ἀντίστοιχης ἔρευνας μέ τήν σωστή (κατʼ αὐτούς) ἐπιστημονικότητα.

4. Τά ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας τοῦ Ἀνοικτοῦ Ψυχοθεραπευτικοῦ Κέντρου (βλ. «Ἡ Ἐκδίκηση τῶν Τόνων», 2005), δείχνει ὅτι τά παιδιά πού διδάχτηκαν πολυτονικό καί ἐτυμολογία, μέσω μαθημάτων ἀρχαίων ἑλληνικῶν (διαχρονία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας), ἐμφάνισαν σημαντικότατη ἀνάπτυξη στήν ἐννοιολογική σκέψη, τόν Λεκτικό Δείκτη Νοημοσύνης καί τόν ὀπτικοκινητικό συντονισμό. Ἀντιθέτως, τά παιδιά χωρίς τήν ἐκμάθηση ἐμφάνισαν στασιμότητα ἤ καί πτωτικές τάσεις σέ διάφορους τομεῖς (ὅπως γιά παράδειγμα στούς τρεῖς Νοητικούς Δεῖκτες), ἐκτός τῆς ὀπτικοαντιληπτικῆς ἐγρήγορσης πού κινητοποιεῖται ὅταν τά ἐρεθίσματα εἶναι ἀσαφῆ καί ὑπολείπονται σέ σημαντικά διακριτικά στοιχεῖα.

5. Ἀλλά καί πρόσφατη Διδακτορική Διατριβή στό Παιδαγωγικό Τμῆμα Δημοτικῆς Ἐκπαίδευσης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (Εἰρήνη Μαυροπούλου, 2012) ἔδειξε ὅτι παιδιά τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ, πού διδάσκονταν 1 ὥρα τήν ἑβδομάδα ἀρχαῖα ἑλληνικά-ἐτυμολογία-πολυτονικό, μέ τήν ἴδια μέθοδο πού ἐφαρμόστηκε καί στή δική μας ἔρευνα, καί μάλιστα στά πλαίσια τοῦ ἐπίσημου μαθήματος τῆς Γλώσσας, ὑπερτεροῦν σημαντικά σέ ὅλους τούς τομεῖς πού ἐξετάστηκαν (ὀρθογραφία, γραμματική, σύνταξη, λεξιλόγιο, παραγωγή λόγου, τονισμό, στίξη, μεταγνώση κ.ἄ.), ἐνῶ τά παιδιά πού διδάχτηκαν μόνο τό ἐπίσημο πρόγραμμα τῆς Γλώσσας δέν ἐμφάνισαν σέ κανένα τομέα βελτίωση. Ἀντιθέτως, ἐμφάνισαν στασιμότητα ἤ πτωτικές τάσεις.

Καί οἱ δύο ἔρευνες, ἡ μία στόν γνωστικό καί ἡ ἄλλη στόν παιδαγωγικό τομέα, καθιστοῦν ἐμφανές ὅτι ἡ διαχρονική ἐκμάθηση τῆς γλώσσας, μέ ὅλα τά διακριτικά της στοιχεῖα, πού σήμερα θεωροῦνται περιττά, ἔχει σημαντικές ἐπιπτώσεις στήν ψυχοεκπαιδευτική ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν. Αὐτή ὅμως ἡ διαχρονική προσέγγιση ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ ἀπό τό ἐπίσημο ἐκπαιδευτικό σύστημα καί κυριαρχοῦν ἁπλοποιητικές λογικές (συγχρονία, καταργήσεις τόνων, μεταφράσεις ἀπό τό ἀρχαῖο κείμενο κ.ἄ).

6. Τριάντα χρόνια μετά τήν ἐπιβολὴ τῶν ἁπλοποιητικῶν ἀντιλήψεων γιά τήν δῆθεν διευκόλυνση τῶν μαθητῶν στήν ἐκμάθηση τῆς γλώσσας, ἔχουν γίνει πλέον ἐμφανεῖς οἱ δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις αὐτῶν τῶν ἀντιλήψεων Ἀποτελεῖ πλέον γενική διαπίστωση ὅτι τό γλωσσικό ἐπίπεδο τῶν μαθητῶν εἶναι χαμηλό. Νά ὑπενθυμίσουμε μόνο τήν ἄγνοια τῶν μαθητῶν τῆς σημασίας τῶν λέξεων ἀρωγή καί εὐδοκίμηση σέ Πανελλήνιες ἐξετάσεις. Τό ὅτι ἡ κατάργηση τῶν τόνων ἔκανε τή χρήση τῆς γραπτῆς γλώσσας ἀρτιότερη οὐδέποτε ἀπεδείχθη, οὔτε ὅτι οἱ ὧρες πού «ἐξοικονομήσαμε», ἀπό τήν ἐξάλειψη αὐτοῦ τοῦ κακοῦ, πῆγαν σέ κάποιο καλλίτερο σκοπό! Δέν ἔχει διεξαχθεῖ ἕως σήμερα καμία μελέτη πού νά ἐπιβεβαιώνει τίς πεποιθήσεις αὐτές. Αὐτό ἐπισημαίνεται ἀπό πολλούς πρώην ὑποστηρικτές τοῦ μονοτονικοῦ ἀλλά καί ἀπό διαπρεπεῖς φιλολόγους (Γιατρομανωλάκης, Βῆμα 22-4-2012, 7-4-2013), τῶν ὁποίων οἱ συνεχεῖς ἐπικλήσεις γιά διεξαγωγή μελέτης πού νά δείχνει ἄν βελτιώθηκε ἤ ὄχι τό γλωσσικό ἐπίπεδο τῶν νεοελλήνων μετά τήν καθιέρωση τοῦ μονοτονικοῦ, πέφτουν στό κενό.

7. Ἡ διαπιστωθεῖσα δυσμαθία ἀναγορεύτηκε σέ δυσλεξία καί μαθησιακή δυσκολία∙ ἐγκαθιδρύθηκε μάλιστα καί ὡς ἐπίσημη «ἀσθένεια» τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας (1987). Κατόπιν ὑπῆρξε ἡ ραγδαία αὔξηση τῶν ΚΔΑΥ (σήμερα εἶναι ἄνω τῶν 52 καί ὁ χρόνος ἀναμονῆς γιά ἐξέταση ὑπερβαίνει τούς 6 μῆνες), καθώς καί ἡ κολοσσιαία ἀνάπτυξη παραγωγῆς «δυσλεκτικῶν». Στό φῶς τῆς δημοσιότητας ἔρχονται συχνά καταγγελίες γιά «βιομηχανία δυσλεκτικῶν» ἀπό τά ΚΔΑΥ τῆς ἐπικράτειας.

8. Ἀντί νά ἐγκύψει κανείς στό γενικό αὐτό πρόβλημα, ἐπιχειρεῖται μέ φανατισμό μία συστηματική προσπάθεια ἀποδόμησης τῆς μεθοδολογίας τῆς πρώτης καί μοναδικῆς ἕως τώρα ἔρευνας, μέ δῆθεν ἐπιστημονικά καί πολλά ἄσχετα ἐπιχειρήματα, γιά νά ἀμφισβητηθοῦν τά ἀποτελέσματά της, πού ἀναδεικνύουν τό θέμα. Γιά τό ἀποτέλεσμά της ὅμως αὐτό κάθʼἑαυτό, κουβέντα! Ἀλλά, ἐάν ὁ κ. Πρωτόπαπας (καί οἱ συν αὐτῶ) δέν προβληματίζονται γιά τίς ἐπιπτώσεις τῆς τονικῆς μεταρρύθμισης ἤ εἶναι τόσο σίγουροι ὅτι ὅλα βαίνουν καλῶς, τότε γιατί χάνουν τόσο πολύ τήν ψυχραιμία τους ἤ γιατί ἀσχολοῦνται μέ μία ἔρευνα, τήν ὁποία θεωροῦν λανθασμένη μεθοδολογικά καί ἐπιδιώκουν νά ἐμποδίσουν τήν γνωστοποίησή της;

9. Γιά μᾶς οἱ λόγοι τῆς ἐνόχλησης τοῦ κ. Πρωτόπαπα εἶναι ἐμφανεῖς. Ἀρκεῖ νά ρίξει κανείς μία ματιά στό βιογραφικό του πού μέ ὑπερηφάνεια παρουσιάζει στήν ἱστοσελίδα του. Αὐτό βρίθει ἐργασιῶν, ἀλλά καί ...χρηματοδοτήσεων, γιά ἔρευνες σχετικές μέ τόν ἐντοπισμό τῶν μαθησιακῶν δυσκολιῶν καί προγραμμάτων ἀποκατάστασης. Περί τῆς αἰτιολογίας ὅλων αὐτῶν τσιμουδιά! Ἀφοῦ, λοιπόν πρῶτα τό κράτος ἀναγορεύσει τούς δυσμαθεῖς σέ «ἀναπήρους», μετά ζητᾶ τήν ἀρωγή τῶν ἐπιστημόνων νά διερευνήσουν τό φαινόμενο (ἤδη σέ πολλές χῶρες τῆς Εὐρώπης ἀμφισβητῆται ἡ εὐκολία μέ τήν ὁποία χαρακτηρίζεται κάποιος δυσλεκτικός), ἀλλά καί τῶν σχετικῶν εἰδικῶν γιά νά τούς θεραπεύσει (κάθε γειτονιά ἔχει πλέον καί ἕνα κέντρο ἀποκατάστασης «δυσλεξίας»). Στίς δῆθεν ἀνάγκες μποροῦν νά χτιστοῦν προσοδοφόρες καριέρες Πανεπιστημιακῶν τῆς συμφορᾶς πού καλλιεργοῦν τήν ὑπεροψία καί τήν πολυξεροσύνη.

Στά 30 χρόνια ἀπό τήν μεταμεσονύχτια πραξικοπηματική κατάργηση τῶν τόνων οὐδεμία ἄλλη ἔρευνα διεξήχθη ἀπʼ τήν πλευρά τῶν θιασωτῶν τῆς κατάργησης τῶν τόνων, τῶν ἐπιχειρηματολογούντων ὑπέρ τῆς «εὐκολίας», ἤ τῶν διαδηλωτῶν «κάτω τά ματοβαμένα γραπτά» καθώς καί ὅλων αὐτῶν πού κυριάρχησαν, καί στήν ἐκπαίδευση, στήν περίοδο κυριαρχίας τοῦ λαϊκισμοῦ!

- Ποῦ ἀποδίδουν τά σημερινά καί χρονίζοντα χάλια τῆς παιδείας οἱ «ποῦροι» ἐπιστήμονες τοῦ εἴδους τοῦ κ. Πρωτόπαπα; - Πῶς ξαφνικά διέγνωσαν τήν ἐπιδημία τῆς «Δυσλεξίας», ἡ ὁποία ἐνέσκηψε μετά τήν ἁπλοποίηση τῆς γλώσσας γιά τήν ὁποία ἔσπευσαν νά ἱδρύσουν τά ΚΔΑΥ, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων αὐξάνει κάθε χρόνο;

Περί τῶν ΚΔΑΥ καί τῶν πεπραγμένων τους, ἄς ἀναζητήσει κανείς περισσότερα καί στό προαναφερθέν βιβλίο («Κατά Μονοτόνων καί Πνευματοκτόνων»).

Ἐπίσης μπορεῖ νά ἀνατρέξει καί στό δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας «Τὸ Βῆμα» (4 Μαΐου τοῦ 2002), μὲ ρεπορτὰζ ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη, τὶς Σέρρες, τὴ Θεσσαλονίκη, μὲ τίτλο: «Δυσλεξία· ἐπιδημία ἢ κομπίνα;». Ἤ στό ἄρθρο τῶν Αἰολικῶν Νέων (5-8 ᾿Απριλίου 2002) μὲ τίτλο «Βιομηχανία Δυσλεκτικῶν», «...πληροφορηθήκαμε ὅτι 14 δικηγόροι τῆς Μυτιλήνης κατέθεσαν στὸν εἰσαγγελέα μηνυτήρια ἀναφορὰ κατὰ τῶν τοπικῶν ΚΔΑΥ, ὅπου ἀναφέρεται ὅτι τὸν προηγούμενο χρόνο χαρακτηρίσθηκαν, γιὰ τὶς πανελλαδικὲς ἐξετάσεις, ὡς δυσλεκτικὰ 17 παιδιά, ἐνῶ τὸν ἑπόμενο ἔφθασαν τὰ 35! Τὰ προηγούμενα χρόνια στὸ σχολεῖο τὰ παιδιὰ αὐτά, ἦταν μιὰ χαρά, μερικὰ μάλιστα ἀρίστευσαν!».

 Ἐπίσης, στήν ἀναφορά τοῦ Ἀ.Ἀ. Ἀντωνάκου, ὅπου σὲ ἀνώτερη σχολὴ τοῦ Πειραιᾶ, ὁ σπουδαστὴς ἀνώτατης σχολῆς, μὲ πιστοποιητικὸ «Κ.Δ.Α.Υ.», ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ προφορικὰ στό... Σχέδιο!!! (βλ. φωτοτυπία σχετικοῦ ἐγγράφου στὸ Ἀντωνάκος, 2007, «Γλῶσσα ποῖ Πορεύῃ;», σ. 238-240).

Γιά τήν κατάντια τῆς Παιδείας, τῆς ἐκπαίδευσης ἔστω, δέν χρειάζονται σχόλια. Ἡ «ἄρωγή» τῆς ἁπλοποίησης τῆς Γλώσσας δέν ἀπέφερε καμμία «εὐδοκίμηση» παρά μόνον πολλαπλασίασε τόν ἀριθμό σχολῶν μέ παράδοξο ἀντικείμενο ὅπως π.χ. τό Μ.Ι.Θ.Ε. καί βέβαια καταβαράθρωσε τίς Βάσεις στίς Πανελλήνιες ἐξετάσεις.

Οἱ μόνοι πού εἶναι εὐτυχεῖς μέ τό Μονοτονικό εἶναι:

• ὁ ἐφημεριδιακός τύπος 
• οἱ ὀλιγογράμματοι ἐκπαιδευτικοί ὅλων τῶν βαθμίδων καί
• ὁ Γιωργάκης Παπανδρεόυ, ναί!, γιατί οἱ πρῶτες συναντήσεις τοῦ ὡς νεοεκλεγέντος Πρωθυπουργοῦ, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2009: ἦταν πρῶτον μὲ κάποιους τοκογλύφους στὸ Πεντελικὸ στὴν Κηφισιά, καὶ δεύτερον, τήν ἑπόμενη μέρα, στὴ Θεσσαλονίκη στὸν ὑπεραιωνόβιο θιασώτη τοῦ μονοτονικοῦ κ. Κριαρᾶ, προφανῶς γιὰ νὰ τοῦ ἐκφράσει τὴν προσωπική του εὐγνωμοσύνη καὶ ἀνακούφιση γιὰ τὴν ἁπλοποίηση τῶν ἑλληνικῶν!

Γιατί δέν ἀναρωτιοῦνται γιά τό ὅτι αὐξάνουν συνεχῶς τά τελευταῖα χρόνια οἱ ἐκδόσεις σοβαρῶν βιβλίων στό πολυτονικό;

Tό κούφιονταηλίκι τοῦ κ. Πρωτόπαπα θυμίζει ἐκεῖνο ἑνὸς κάποιου Μ. Γιαλουράκη πού ζητοῦσε καί μέ νόμο τήν ἀπαγόρευση, ἀκόμη καί τῆς ἐκτύπωσης, πολυτονικῶν κειμένων: «τό πνεῦμα τῆς ἀλλαγῆς δέν φτάνει ἀπό μόνο του. Χρειάζεται κάποτε καί τό τσεκούρι τοῦ Κολοκοτρώνη» (Αὐριανή τῆς 4.10.83).

Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι αὐτοί, ἐξ ὀνόματος τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ ὁ κ. Πρωτόπαπας, ἔχουν χάσει γιά τά καλά τήν ψυχραιμία τους!

Ἐν κατακλεῖδει: Εὐχαριστοῦμε τόν Φυσικό κ. Ἀθανάσιο Πρωτόπαπα γιά τήν εὐκαιρία πού μᾶς ἔδωσε νά θυμίσουμε στούς ἐνδιαφερόμενους ἀπό ποιούς δημιουργήθηκε τό σημερινό χάλι τῆς Γλώσσας μας καί νά δώσουμε καί μερικά χαρακτηριστικά τῶν ἀναρριχητικῶν παρασίτων τῆς τριτοβάθμιας ἐκπαίδευσης τά ὁποῖα ἐπιδίδονται κυρίως στό προσοδοφόρο παραγοντιλίκι...